Wanneer de overledene is verzorgd, wordt de kleding aangetrokken die de nabestaanden hebben uitgezocht of die door de overledene is beschreven (op bijvoorbeeld een wensenlijst omtrent de uitvaart). Vaak wordt er voor gekozen om de overledene sieraden te laten dragen tijdens de opbaring en deze vóór het sluiten van de kist af te nemen.
De Wet op de Lijkbezorging, de wet die regelt wat er met een overledene moet en mag gebeuren, geeft geen voorschriften over de kleding die gedragen mag worden of van welke materialen dit gemaakt mag zijn. In het verleden bestond er een ‘Lijkomhulselbesluit’ waarin concrete wettelijke eisen over kist en omhulsels waren opgenomen. Dit besluit en de bijbehorende inspectierichtlijnen zijn echter vervallen, waardoor iedere begraafplaats en crematorium zelf eisen kan stellen. In de praktijk wordt veelal vastgehouden aan de tekst van het oude Lijkomhulselbesluit. Ten aanzien van kleding wordt vaak opgemerkt dat deze bij voorkeur niet uit kunststof (synthetische) materialen is vervaardigd, zoals polyester (panty’s en dergelijk). Deze materialen verhinderen de ontbinding van het lichaam bij begraving.
Tevens stellen crematoria, en vaak ook begraafplaatsen, strenge eisen aan de voorwerpen die in de kist mogen worden meegegeven, zoals bril, foto’s, mobiele telefoons en andere elektrische apparaten. Deze voorwerpen kunnen tijdens het crematieproces ernstige schade aan de crematieovens toebrengen en daardoor gevaar opleveren voor mens en milieu. Bij begraving kan een aantal van deze voorwerpen en materialen schade aan het milieu toebrengen.
